Ne vakit hazanı ansam
Sinemde ki dinmez elemle başbaşa kalıp yakınsam
Sırrımı bir ömür saklasam, gözyaşlarımla dağlanıp kalsam
Umutların bekleyen sabrında ki aşkla durulsam
Şevkin lahzasında ayılıp, buğulansam


Hayli vakittir toprak çeker
Göçüp giden her zahir ne hikmetse boynumu büker
Sessiz ve mahsun nefesler kimden ne bekler ve nasıl kanaat eder
İhsan sahibi gönlünde bu hakikati hisseder, ey hak der
Neyi varsa Rabbinin rızası için hasreder


Gönül kapısı açılınca şafak
İçimde başlar vecdin şahikası ve edebi aşkı ey hak
Nazargahın olan bu bedbin kalbim meğer ne kadar kurak
Ey yıllara sari suskun kalan gözyaşlarım durma ak
Yüreğimde ki sancıyı, zihnimde ki acıyı bırak


Vefa ister, ruh refakat eder
Kalbi olmayan ne varsa, niyetin halinden edep eyler
Teslimiyet sadakatini kim bekler,irade niçin böyle hadsiz heder
Zafiyetler aşkı harap eder,samimiyeti zan için viran eyler
Hazanın her sahnesi o an sessizce içimde biter


Canan, canın en yakınıdır
Can Rabbin yarattığı bir hakikat olarak saklıdır
Sırra kaim olan, ihlas içinde müddet-i nefesi bırakan farktır
Arif olmak, samimiyet ve sadakat için niçin fırsattır
Hakka ve hakikate yaban olan nasıl bir hicrandır


Sazlardan tanburun dinle
Ne kadar derinliğin vecdinden söz eder edebiyle
Muvazene neden şarttır, akıl ve izan kim için farktır nazar etsene
Hali muhafaza etmek, edep içinde kalbi nefeslenmek
Niyetin asliyesinde, aşkın irfan suhuletinde ömrü hasretmek


Ey ruhumun sahibi Rabbim
Ne söylesem ve kendimden geçip zikretsem kifayet etmez
Vecdine vasıl olmadığım taat, ruhuma aşkının şevkini bahşetmez
Gönlüm buruktur, umutlarım sanık halinde tutukludur kar eylemez
Sen bilirsin, sahipsin,rahmetin ve mağfiretin tek adresisin


Yüreğimde ki umutları yeşert
Şevkin ve sürurun verdiği hazla kulluk etmeme yol ver
Ne kadar emek hasredersem
Sen boş çıkartmazsın azmi irademe ser
Sukun bırakan lahzayı sevgi ve muhabbetin ihsanına ver




Mustafa CİLASUN