Kimse bilmez dünyamı ötelerin ötesi.
Kalp kırık moral bozuk, umutsuzluk sitesi.

Ufuk kızıllaşırken kapatılır perdeler.
Karanlıktaki mumlar hep aynı şekildeler.

Cıvıl cıvıl insanlar dolaşırken sokakta.
Benliğimi ürperten korkularım atakta.

Gecenin bir yarısı, kaybolup giden sesler.
Ruhumu dürtüklüyor hançer gibi mesesler.

Uyku basar gözleri, kapanacak az kaldı.
Kabustan korkan aklım, oynayarak saz çaldı.

Hislerim isyan ile kaynıyor fokur fokur.
Fikirler birbirine zıt olanları okur.

Benim dünyam karanlık güneşinden yok fayda.
Uyusun bu gözlerim, uçan kuşları sayda.

Yüreğimi yakan bu, acının sebebi ne.
Boğazımda bir yumruk,ruhum daraldı yine.

Gönül kendi kendine ararken bir sığınak.
Merhametli Rabbimden af yağdı sağnak sağnak.

Tut da bağla seccadem bu namaz kaçağını.
Buradayken öğren insan, ateşin sıcağını.

Seneler dolu dizgin, aylar, günler, saatler.
Gün gelip soracaklar hani nerde taatler.

Ruhum, bedenim, aklım hepsi yerli yerinde.
Fırsat henüz elimde, ama nefis derinde.

Fırsat verme nefsime, Ya Rabbi her nefeste.
Bana düşmanlık için onun kulağı seste.

Evvelimi sonumu hayırlı kıl hayreyle.
Günahlarıma bakma, bu kuluna rahmeyle.

03/08/2003 Yaşar TAŞKESEN