Yıllar geçti aradan o günlere dönüş yok
Pas tutmuş çerçevenin yüzü olduk sen ve ben
Ayrıldı yollarımız bir sonbahar akşamı
...Yaşanmış anıların izi olduk sen ve ben
....Kader böyle istedi mazi olduk sen ve ben..

Boynumuza takıldı ızdırabın künyesi
Sevmedi kader bizi ağlatmaktı gayesi
Acıklı sevdamızın hazindir hikayesi
...Göğsümüzden yaralı gazi olduk sen ve ben
....Kader böyle istedi mazi olduk sen ve ben..

Kavuşturmadı bizi acı çektirip durdu
Sevdamızın yoluna türlü tuzaklar kurdu
Kıskandı sevgimizi kör hançeriyle vurdu
...Bahar değil mevsimin güzü olduk sen ve ben
....Kader böyle istedi mazi olduk sen ve ben..

Yüreği taş kalpliymiş ne zalimmiş bu kader
Bitmeyen sevgimize aşkımıza kin güder
Seneler sonra bile halâ aynı gam keder
...Bağrı yanık sevenin közü olduk sen ve ben
....Kader böyle istedi mazi olduk sen ve ben..

Sönmeyen alev gibi sensizliğin sızısı
Ecelden de betermiş alnımızın yazısı
Bir daha birleşmedi ömrümüzün çizgisi
...Yıkılan duvarların tozu olduk sen ve ben
....Kader böyle istedi mazi olduk sen ve ben..

Akıp gitti seneler kırardı saçlarımız
Gülmeyen yüzümüzde çatıldı kaşlarımız
Bir yağmur bulutuyla sarıldı düşlerimiz
...Yaş akıtan gözlerin hüznü olduk sen ve ben
....Kader böyle istedi mazi olduk sen ve ben..

Şair:İsmail Kurt
23.11.2011