Ölüm ne kadar acımasız ?
hem zerre kadar korkmuyorum ölümden
ölüm ayırmadan gitmiyor aslında işte
al şafaklar batmış ama ben niye uyuyamıyorum
rüyalarım bile tetikte dünyanın damında
izlemek istiyorum hayatı
Bir anlık bile olsa ömrümce diye diye sevmek istiyorum hayatı
Yalan olsa bile mutlulukyaşamak istiyorum gercekleri
gercekler sag omzumdayken günahlar sol omzumu incitmeye
başladı.

Hayat ise melek gibi duruyor karşımda
içimdeki kıyametlerinin kopmasını izliyor
Avuçlarım terliyor hayata olan inancımdan
Gördüğüm her şey gercekmi acaba
İçimdeki bu sesiz feryatlar ölümümü bana .
Doğru getiriyor benimi ölüme yanaştırıyor.
Yaşatıklarım bir hazine gibi kazılı bedenimde
Beynimdeki fırtınaları suzturamıyorum
Hergünki cömertliği bir sonraki gün icinde
Bekliyorum