bir sevda ki tutulmuş gitmekteyim
ben diliyle dünyaya yön vermeye çalışan ben
bir kez olsun ağzımı açıp konuşamadım onunla
korktum
öyle güzeldiki gülüşü
belki kızarda bana gülmez diye korktum
öyle parlaktı ki gözbebekleri

belki küser deışığı söner gözlerinin diye korktum
o
o bir gül suretinde tebessümdü
elim değerde sola diye korktum

ellerim titrerdi her gördüğümde onu
anlayacak diye korkardım her seferinde
zincirlervurmak istedim bileklerime
uzanır da şaçlarına
incitir diye

şiirlerim onun içindi
ama bir kez olsun al oku diyemedim
sanki tüm güzel şarkılar onun içindi
ve tüm acı türküler benim için...

bir rakı açılırdı sonra masama
mezem zaten o
inceden bir çığlık misali
naralarım onaydı
belki işitir diye
belki...
- o da sarhoşluktan-

şairin dediği gibi yaptım her zaman
’her gün yeni bir maske tak yüzüne
-gülen cinsinden olsun
başını dik tut
yüreğinin her defasında
yeniden parçalandığını belli etme
ona bakarken
yürürken idama gidenler gibi yürüme

olmadı be dostlar
ne çığlıklarımı duydu
-inceden-
ne de yüreğimin parçalandığını

bir ben kaldım ortada
bir dostum şiir
bir de tüm dünyayı inleten bir çığlık

HİÇ Mİ DUYMADIN BE ZALİM