Öyle acıdıki yüreğim
Kendime değil başkasına
Öyle bi titredi ki sesim
Kendi yaşamıma değil
Başkasının yazgısına

Öyle bi kötü olduki içim
Öyle bi dolduki gözlerim
İnanın kendime değil
Bambaşka bir hayata

İnsanlığımı hatırlattı bana yüreğimdeki sızı
Bir çocuk vardı karşımda büyümek üistemeden büyüyen
Gözlerine bakmak cesaret isteyen
Utandım.Utandım kendimden
Sahip olduklarımın değerini bilmeyişimden

Hayat altın tepside binlerce seçenek sunarken bazılarına
Kimilerinden de tepsiyi köşe bucak kaçırırmış
Haksızlık kılıcını utanmadan sallarmış
Eli titremezmiş güçsüzleri ve haklıları ezerken

Kendine iyide bir yol bulmuş
Oynatmış yıllarca aynı kuklaları
Beyaz güvercinlere karşı akbabalarmış bu oyunun adı
Dur diyen bu düzeni değiştirmeye çalışan olmadı
Yenik düşeceğini bilsede bu savaşa giren çıkmadı

Yok öyle
Gelmişsin bugününe kötü kanıyla
Sömürmüşsün iyileri kader alın yazısı adı altında
Adalet demişsin ama hiç adil değilsin
Kusura bakma seyirci kalamam sana
İtirazım var bu haksız oyuna
Elim havada vücudum direk karşında
Günahsızlara acımayan dünya
Sevabımla günahımla
Daha 17 yaşımda DUR diyorum sana!!