Bir kış Ayını Gösteriyordu..
O Gün Takvim YaprakLarı..
Penceremden Doğan Güneş.
KaLbimi Derinden Isıtıyordu..
Bahar Erkenden GeLmişti..
Hayat, Daha Renkli Akıyordu..
Beyaz KarLa ÖrtüLü Yer Küresi;
YeşiL OLarak Görünüyordu gözLerime..
KardeLen Çiçeği Gibi Açmıştı,
KarLa KapLı Bahçemde ÇiçekLer..
Bir Matemi Andıran Hava;
Yerini GüListanLığa Bırakmıştı..
Sevinçten Kıpır kıpırdı İçim..
Kışın Dondurduğu buzuLLar Erimiş,
Ilık ılık Akıyordu KaLbime..
Huzur Veriyordu İnsana Bu HisLer..
İnsanoğluyuz;
BiLemeyiz ki GeLeceği..
GüzeLLiğin Ne Zaman Biteceğini..
Sen ki Kış Ayında Bana,
YaLancı Baharı Yaşattın..
Vaktinden Önce Açan CicekLerin,
Tez Zamanda Solacağını Öğrettin..
İtimadım KaLmadı Açan Çiçeğe..
Pencereme her Gün Doğan Güneşe..
Ürpermek NasıL Bir Duygu,
BiLirmisin ? Her Gün;
Yeni bir Güneşin doğuş Sonrasında
Donacağını Düşünmek..
Açan Çiçeklerin Sonunda,
Zemheri kış Ayına Gireceğini biLmek..
Ne Kadar Kötü Bir Duygu...
MevsimLerimi Bir Birine Karıştırdın..
Bahar ne zaman, Kış Ne Zaman..
BiLinçsiz ŞekiLde Yaşar OLdum Hayatı.
Bırakıp Gittiğin Günden Sonra..
Baharı Es Geçtim YokLuğunda..!

Yazan : Mükremin Özdemir.. Tarih : 10.07.2010 İstanbuL