İnsanlığa faydalı, güzel işler dururken
Geçirme sen ömrünü, onca dedi/koduyla.
Çek euzü, besmele, bir şey yerken, içerken
Rahman ve Rahim olan, başla Allah adıyla.

İyi düşün karar ver, yaratıldın sen niçin?
Güzel hasletle beslen, bir olsun dışın, için
Cürûfunu atarak, rûhu pişirmek için
Yanmamız gerekmez mi, Allah aşkı, oduyla?

Gençlerin ne işi var, daha çocukken dağda
Olması gerekirken, okulda, bahçede, bağda
Terörden, kandan uzak, bu dünyada, ukbâda(1)
Yaşamamız gerekir, her dem ağız tadıyla.

Dünden beri kural bu, hayat böylece yürür
O’ndan gizli bir şey yok, ne yapsanız O görür
Yeis nesine gerek, yaşamaya yön verir(2)
Gençler ümitleriyle, yaşlılarsa yâdıyla.

Kötüyü kötü bilip, dâima yermeliyiz
Malı, mülkü ne varsa, yoluna sermeliyiz
Tüm kurum, kuruluşla, el ele vermeliyiz
Ulemâ, ümera’yla… Mahkemede kadıyla…(3)

17/11/’11
Hanifi KARA

(1) Ukbâ: Ahiret, öbür dünya
(2) Yeis: Ümitsizlik, ümit kesme
(3) Ulemâ: Âlimler, ilim adamları
Ümerâ: Devlet adamaları, yöneticiler
Kadı: Hüküm veren, hukuk adamı, hâkim...