Hayat garip arena, her gün yeni bir garabetle karşılaşmak mümkün oluyor,
Haberleri izlemeye başladığımda bazen kulaklarım duyduklarına inanamıyor,
İnsan duygularının geldiği boyut şaşkına çevirtiyor beni, anlayamıyorum,
Kapının önünde aç olma ihtimali taşıyan kedinin sorumluluğunu üstleniyorum...

Oysa kıyanlar var, başkalarının hayatına şekil verenler ve hatta son verenler,
Bunu zihnim kabullenmekte zorlanıyor, yaşatmak isteyen biri olarak, ölenler,
Benim gibi bir annenin çocuğu, can vermeyen nasıl can alabilir, anlayamıyorum,
Geldiğimiz bu yerde düşünüyorum ama doğrusu içinden çıkmayı başaramıyorum...

Dağda çocukları ölenler de vardır, onlar önce neden dağa çıktıklarını açıklasınlar,
Sonuç alamayacakları bir maceranın içinde devam edip daha fazla yok olmasınlar,
Güzellikler elde etmek için can almak da işe yaramıyor gördüğümüz kadarıyla ve,
Can vermek de aynı şekilde boşa giden bir çaba, gelsin artık göçen kafalar yerine...

Dünya geçici bir durak, geldik ve gideceğiz, evlatları erkenden yollamak nedendir?
Yapılan haksızlıklara karşı koymak böylesine garip ihanetle gerçekleştirilmemelidir,
Oturup konuşmak için ortam aramanın savaşını vermek gerekir, bu savaş başkasına,
Para kazandırmaktan başka işe yaramayacaktır, gelsin artık şaşkınların aklı başına...