Nedir diye sorarsan, o menzile götüren?
İnsanda iki kanat; biri fikir, biri aşk.
İyi düşün, karar ver, kendin bilen insanın
Olmazsa olmazları; biri şükür, biri aşk.

Senin için döşedi, gökyüzünü ve arşı
Sana hizmet sunuyor, onca pazar ve çarşı
Nerden, niçin geldiğin, Yaratan’ına karşı?
Kul kulluğun bilmeli; biri zâkir, biri aşk.

Kul hakiki kul ise, Hakk’ın rızâsın arar
Bir gayesi yok ise, hayatı tümden zarar
Yemek, içmekse maksat, bu amaç neye yarar?
İnsanı insan yapan; biri zikir, biri aşk.

Rakı, şarap denilen, gel içme içilmezi
Bir bir terk etmek gerek, geçilmez geçilmezi
Teşekkürse dâima, kulun vazgeçilmezi
Onca nimete karşı; biri şâkir, bir aşk.

Bu yolun çiçekleri, asırlar geçse solmaz
Gönül denilen o kap, bil ki İman’sız dolmaz
Âb-ı hayat membaı, hayat bunlarsız olmaz
Her insana gerekli; müteşekkir ve de aşk…

16/11/’11
Hanifi KARA