Muhabbetin kapısı aralanır gül ile.
Suyun büyüsü sarar sözün cümle varını.
Çay kokulu anlarda gönüller gelir dile.
Binbir efsane bürür naz gamze diyarını.
Tarih düşülen bir sır çay deminde açan gül.


Girizgâhı ilk yudum çay adlı gül perinin.
İnce belli bir dildâr dudağa değen buse.
Kanatları rüzgârdan ateş denen çerinin.
Doğan günle gülümser bardaklarda miyase.
Kokusu sürer asır çay deminde açar gül.


Dem alırken demlikte buğulanır hayaller.
Bir efsane çağına çağrı karanfil dudak.
İnce belliyle tablo bardağı tutan eller.
Yakışır bu ortama telkari teller duvak.
Bazen köşk bazen kasır çay deminde açan gül.


Söyleşi buğulanır semaverde bin işve.
Demlikse mütevazı eğer başını dem dem.
Sözcükler harmanında derlenenlerde cilve.
Çay buğusu ki olur yaraya gerçek merhem.
Alır bizleri esir çay deminde açar gül.
Ankara,13.11.2011 İ.K