--------------------------------------------------------------------------------
*
Senden Habersiz


Seni benden alıp götürdü diye
Yola düşman oldum senden habersiz
Mecnun misaliyim gurbet ellerde
Çöle düşman oldum senden habersiz

Kendi kaderime kendim ağlarım
Hasretinle yüreğimi dağlarım
Bülbül ötmez viran kalır bağlarım
Güle düşman oldum senden habersiz

Coşkunoğlu’yum ben yakındığımda
Karıncadan bile sakındığımda
Sazıma her mızrap dokunduğumda
Tele düşman oldum senden habersiz


Erol Coşkunoğlu


1963 yılında Hanak’ın Gügübe (şimdiki adı Binbaşak) köyünde doğdu. Asıl adı Erol Coşkun’dur. İlk ve orta öğrenimini Hanak’ta tamamladı.

Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Ortaokul yıllarında ilk şiirlerini yazdı. Köylerine gelip giden, ayrıca yörede karşılaştığı aşıklar aracılığıyla ve okuduğu kitaplarla bilgisini pekiştirdi. Bağlama çalmayı da kendi kendine öğrendi.

Yaklaşık 19 yaşından itibaren aşıklık geleneğinde türküler söyleyerek yörede tanınmaya başladı. Özellikle Rüstem Alyansoğlu ve Kevseri gibi aşıklardan etkilendi.

Şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yayınlanan Aşık Coşkunoğlu, usta malı ve kendi eserlerinden oluşan birkaç albüm hazırladı.

KAYNAK:© BeKa Sitesi

--------------------------------------------------------------------------------

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-273-)(-)(-)(

Gün oldu ay geçti yaktı hasretin
Yıla düşman oldum senden habersiz
Ne beni götürdü ne de sen geldin
Yola düşman oldum senden habersiz

Ben kendi kendime ederim yadın
Dilerim Mevlamdan versin muradın
Sustu bülbül gibi söylerken adın
Dile düşman oldum senden habersiz

Yandım da dumanım tütmedi diye
Ne acım ne çilem bitmedi diye
Bir gün olsun elin tutmadı diye
El’e düşman oldum senden habersin

Sevda dedikleri bu nasıl hışım
Gülmedi bir türlü zavallı başım
Günlerce gözümden inerken yaşım
sele düşman oldum senden habersiz

O gül dudağından bir gün öpmedim
Bağlandım ben sana bir gün kopmadım
Dizimi, kolumu yastık yapmadım
Kola düşman oldum senden habersiz

Beklerken yolunu uzatsan elin
Öyle bir güzelki sanki bir gelin
Rengarenk urbalar sararken belin
Al’a düşman oldum senden habersiz

Bakış ki dağları deviriyorken
Her Gideni yoldan çeviriyorken
Eserken saçların savuruyorken
Yele düşman oldum senden habersiz

Sevdan ki gönlüme bak attı saçak
Saplanır kalbime keskin bir bıçak
Kokusun yayarken, açarken çiçek
Dala düşman oldum senden habersiz

Lüzumsuz sevdasın böyle yazarken
Hasretin yokluğun yakıp üzerken
Güzelliğin, dilden dile gezerken
Kula düşman oldum senden habersiz

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz