4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1792
Okunma
Çocukluğum,hep yokluk içinde geçmesine rağmen,şu an düşünüyorum da,aslında hayatımın en güzel ve en anlamlı günleriymiş o günler...Lise yıllarında yazdığım ve aslında çok uzun olan şiirimin aklımda kalan kısımlarını paylaşmak istedim,şiir seven dostlarımla...
sahi,
nedir bu yaşamak dedikleri,
öpülmemiş genç kız dudağı
zifaf heyacanı mı?
yoksa,
düşüp,
masmavi bir sevdanın peşine,
ölmek midir,
simsiyah acıların yalnızlığında?
nasıl bir şeydir bu ana kucağı?
sirkeci garından daha mı sıcaktır yüreği?
ve ninnileri
daha mı bir güzeldir
tren sesilerinden?
nerden bileyim,
kimselerin toplayamadığı
bir demet acıyım ben…
dağ başlarında savrulan…
Ahhh o
dinmeyen açlığımın ardından,
koca bir mutluluk gibi yediğim,
çalınmış simit doygunluğu
çocukluğum,
Ahhh o
kimsesiz sarhoşların,
ayak sesleriyle büyümüş
kaldırım taşı
gençliğim,
affedin beni…
oğlum
Mehmet,
iyi düşün hele,
sakın,
gül rengi bir umut olmasın yaşamak
her yaprağı dar ağacında sallanan…
Mehmet COŞKUN
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz