Düşümde Anıtkabir’deyim
Merdivenlerde oturuyorum.
Elimde defterim
Duygulu yalnız gözlerim yaşlı.
Askerler öğrenciler
Kadın erkek çocuk
Coşkulu bir kalabalık.
Uzaklardan gür sesiyle
ATAM Nutku’nu okuyor
Anlatıyor anlatıyor.
Onu ve Ülkemi
Korkuyorum kaybetmekten.
Birden onu gördüm
Kalbim heyecanla çarpıyor
Yanıma geliyor.
-Neden arkadaşlarınla gitmedin?
Elimden tutuyor.
Kuyruğa giriyoruz
Müzeyi geziyoruz.
Kurtuluşu kuruluşu anlatıyor
Gururla heyecanla
Mutluyum dinliyorum.
Kendine güveni sesi duruşu
Artık yalnız değilim
İki kurtarıcım da yanımda.
Ağlayarak uyanıyorum
Kalbim Ankara’da kaldı.



ATA’MIZI SAYGIYLA ANIYORUZ..