Arkada bırakıp maddi dünyayı,
Artık bu limandan, demiri aldık.
Bıraktık hayali, geçtik rüyayı,
Mana denizine, gemiler saldık,

Dediler; körfezi terk etmek yetmez,
Her an bir şen-denin, şenleri bitmez
Bu rotada gemi, tevhitsiz gitmez,
Bir başka limanda, bilene vardık.

Kaptanımız ehil, vasıflar sabit,
O kendi işine, kendidir şahit,
Gözleri kesrette, özünde vahit,
Kerem dümeniyle, deryayı yardık.

Dışımız zemheri, içimiz kordu,
Deniz kabarınca, yol almak zordu,
Dalgalar dinmedi, fırtına yordu,
Fizik, metafizik, kimyayı kardık.

Geçtik materyali, hem de tenleri,
Elektron, nötron, hatta genleri,
Sonsuzluk küpünden içtik demleri,
İlahi sazların, telinden çaldık.

Atom parçalandı, hücre yarıldı,
Enerji dalgası, nurla sarıldı,
Suretler kayboldu, gayba varıldı,
Oradan ervahı, âleme daldık.

Zamansız, mekânsız, erkteymiş erek,
Evren’ce gönüle, âşık bu yürek,
Eşyaların aslı, bu olsa gerek,
Hayretler içinde, hayrette kaldık.

Menzile varınca, çıktık karaya,
Hüsnü kabul görüp, girdik saraya,
Yaralı, merhemler buldu yaraya,
Sabırla, şükürle, Hamd ile sardık.

07.11.2011…Mustafa Yaralı