Gardiyan

Solan bahar gibi koğuş çok sessiz
Prangalar ısıtmıyor Gardiyan
Ranzalarda yatıyorum çaresiz
Neden güneş görünmüyor Gardiyan..


Hasret kalır bu bedenim şaraba
Beni mutlu eder bir tek merhaba
Burda yaşam benzer sanki seraba
Görüş günü avutmuyor Gardiyan..


Hasret desen yalnızlıklar diz boyu
Mavi deniz gökyüzüne gir uyu
Dört mevsimi yaşıyorum gün boyu
Hiç bir ümit görünmüyor Gardiyan..


Bir ışık yok gün erkenden ağarmış
Bir çift göz var sonsuzluğa yalvarmış
Usul usul gönüllere yağarmış
Hasret nedir bilirmisin Gardiyan..

Saymadım kaç mevsim geçti üstünden
Sadece şansıma kızıp küstüm ben
Dertliyim her akşam onun yüzünden
Sevmek nedir bilmezmisin Gardiyan..


Yıllardır hasretim bir dost sesine
Düşmüşüm acının hep sinesine
Yürekten sevenin bir busesine
Öyle muhtacım ki bilsen Gardiyan..


kaderden kaçarken hep adım adım
Bir ömür kendime hiç acımadım
Söylenen her yalan sözlere kandım
Yüreğime hüzün çöktü Gardiyan..

Söz : Suat Yığmatepe
Müzik: Yılmaz Tatlıses