Her çocuk gibiydim ben de..
Her çocuk da benim gibiydi.
Bayramlar gelirken bambaşka canlanır,
Bayramlıklar için heyecanlanırdık.
Her ailenin bütçesine göre olsa da
Mutlak alınırdı bayramlıklarımız.
Bayram öncesinde alınan giysilerimiz.
Sanki bizlerden fazla sabırsızlanırlardı.
Biz çocukların yüzünde tebessüm olmak için.
Ayakkabılarımız, ayaklarımızdan önce girerdi.
Bizimle beraber yatağa.
Bir de iskarpinse eğer,
O an sevinçlerimiz cihana değerdi.
Bayram demek tatile çıkmak değil,
Büyüklerin gönlünü almak,
Çocukları mutlu etmek demekti.
Hele bir de, kimsesizlere kimse olabilirsek…
Bayramlar gerçek bayram olurdu..
Erkekler bayram namazına giderler,
Mahallenin en yaşlısının evinde kadınlar hazırlık yaparlardı.
Herkes evinde hazırladıklarını getirirlerdi.
Tüm mahalle beraber yerdik bayram yemeğini.
Sonra bayramlaşma faslı başlardı.
Akide şekerlerini koymak için çanta taşır,
Kâğıtlı şekerlere bayılırdık…
Ne yurt içi ne yurt dışı bayramlık gezi paketleri olur,
Ne de komşularımız gözden kaybolurdu.
Her gittiğimiz komşuyu evde bulurduk..
Ramazanlarda doyasıya şeker,
Kurbanlarda et yerdik.
Olmaz ama keşke her gün bayram olsa derdik..
Şimdi büyüdük.
Eski bayramlar anılarımızda yaşıyor,
Artık, BAYRAMLIKSIZ BAYRAMLAR yaşıyoruz

Mustafa EROL