sensiz geçen her gün damarımdaki kanımı dondurur
yüreğimin tağ ortasında çakan kıvılcım gözlerimi doldurur
yürek gelmek ister amma ayaklar prangalı
elim ayağım bağlı yavrum açık hava hapishanesindeyim
ruhum yaslamış sırtını duvara ufka bakıyor
gurbet denizi dizlerimi bağlıyor
hayat zincirlerini kırmaya
kaderi ters çevirmeye
gücüm takatım nefesim yetmedi canım
şimdi kirpiklerin ıslak ne o ağlıyormusun sen
her gözünden düşen yaş beni de kahrediyor
içiyorum bir bir şu gurbet zehirinii kadere nara atıyorum ben
çırpınan kuş gibi hasret tufanındayım,
yalpa atıyor kalbim kucağındayım
oysa ben yıldızlar kadar uzaklardayım,
içimde sevdan
nasıl ateş için de yanıyorum
ah bir bilsen böğrüme ayrılığın hançeri saplı,
kan kusuyorum
ah şu ayrılıklar olmasaydı
tutacaktın o sıcak elinle kalbimi
ve sarılacaktın boynuma yumulacaktın dudağıma
ben sende tükenecektim.
ah şu ayrılık olmasaydı
irfan KÖKTEN