Yar…
Kimi zaman
Suskun kaldım Sadece
Hasretin umuduyla yol aldım,
Kalbime nazar edeni andım
Fecrin kuşatan vecdiyle
Nasıl ağladım, kalbimin sahibine
Adandım ve samimiyetle kandım
Yar dedikçe, figanım nüksettikçe,
Boynumu büküp kudret sahibine sığındım

Ne nefsimi
Cezbeden halin esiriyim
Ne sevdayı karartan
Bir mananın hastasıyım,
Hangi dirilişin niyazındayım
İnşiraha muhtaç bir kalple nasıl
Vuslatı anayım,
Ecrin feyziyle aşkına ulaşayım
Nasıl bir aklın, nizama kadir olmayan
Nefsi hastalıkların ki sadrından kurtulayım

Arif ne söyler,
Aklıselim olana aşkı tarif eder
Ruhunu yakmayan
Bir lahzadan nasıl söz eder,
Ar içinde kime iltica eyler
Mecnun niye boynunu büker,
Bir lokma ekmeği neyler,
o aşk kalbine evet, yeter
Melülleşen hissiyat,
Çaresiz kalan nefs-i maslahat
Ruhuna aşkın vecdini eker

Nasıl ve hangi
Taklidin sulbünde yaşayayım
Ruhumu bahşedene,
Akıl ve irade verene, merak
Ettiren Hakka imanla varayım
İdrake ulaşmayan,
Hesabı gale almayan, lahzanın
Didarında yol almayanı anayım
Bahtın teslimiyetinde,
Nasibin telakkisinde, tercihin
Her cümlesinde aşksız kalayım

Çürümeye
Amade tenimi ne sanayım
Aldatmayı, insanlıktan çıkmayı,
Nefsin sefilliğinde
Solumayı nasıl bırakmalıyım
Benlik kafesinden,
Tekebbürün kepaze eden illetinden
Bu ahvalimle nasıl sığınayım
Utanmayı unutmuş,
Edebi ruhunda yaşatmayı
Anlamamış bir kalbi ben ne yapayım

Yar derken,
Kendimden geçerken
İrademden vazgeçmeyi yeğlerken,
Lafazan mı olayım,
”ne derler”lemi” yol alayım
Hırsın nasıl bir hissiyatın
Tezahürüdür, asabiyetin
Neden halinde ki çaresizliğindir
Mütemadiyen yargıç olman,
Olur, olmaz zan içinde
Bulunmanı ise nasıl anlayayım

Mustafa Cilasun