Gecenin bu yarısında uykum da geldi ama daha buralardayım,
Üstelik uyku halinin o ince sınırını hissetme aşamasındayım,
Az sonra birlikte gideceğiz uykumla, sabaha dek yoğunlaşacak,
Sonra sadece özüm yeni günün hevesiyle uyanıklıkla buluşacak…

Hem şiir yazıyorum hem de Kur’an dinliyorum, ikisi bir aradayken,
Namaz konusu geldi, ‘Kullarım namazı dosdoğru kılsınlar!’ derken,
Arkasından öteki ayetler, cehennem ateşi, dünya nimeti, cennet ve,
Dünyadaki iyi ve kötü davranışlar söz konusu, örnek almak isteyene…

Dünya güzel bir mekandır ama her zaman aynı şekilde sürmeyebiliyor,
Bakıyoruz bazen olmadık kötülükler gelip ansızın bizi çevreleyebiliyor,
Onlardan korunabildiğimiz ölçüde başarının defterini sağdan alacağız,
Aksi taktirde işimiz zordur, kolaylıkla defteri sağımızdan alamayacağız…

Okunan İbrahim suresi, ‘Rabbimi bizi ertele de görevlerimizi yapalım.’
Diye şartname sunuyor kafirler, biz duyduklarımızla doğruyu arayalım,
Doğru tektir, onun ne olduğunu da yeryüzünde yaşayan herkes bilir,
Yol da tektir, onun da hangisi olduğunu ancak hidayete erebilen bilir…

Kur’an bitti, şiir de bitmeli, gerçi uykum biraz uzaklaştı sanki benden,
Belki yatağımla buluşursam yeni ilhamlar kaynayıp gelebilir evrenden,
Kur’an’dan sonra belgesel var, onu da severim ama uzatmamak gerek,
Bu saatten sonra bilinmezlere uzanıp biraz da oralarda dolaşmak gerek…