Fani diye bir köy, var ki orada,
Akıllıda birdir, delide birdir.
Ayrılık gayrilik olmaz burada,
Cahilde, âlimde, veli de birdir.

Toprağı verimli, hikmetler biter,
Bahçeler gül dolu, bülbüller öter,
Ciğer kebap olsa, amberler tüter,
Havası, rüzgârı, yeli de birdir.

Ne kim kime düşman, ne kim kime bar,
Ünsiyet içinde, yarenlerle yâr,
İlahi nağmede, uyum ahenk var,
Sazı da, sözü de, teli de birdir.

Anası babası, kardeş bacısı,
Tek safta duruyor, hoca hacısı,
Bu semte uğramaz, yürek acısı,
Saçlı, sakallısı, keli de birdir.

Buralarda zaman, öyle bir an ki,
Tek vücut olmuşlar binlerce can ki,
Vahdetin sırrına bezenmiş sanki
Başı da, ayakta, elide birdir.

Kulak biri duyar, göz bire bakar,
Gönüller gönüle, kandiller yakar,
Muhabbet suları tek yöne akar,
Deresi, yağmuru, seli de birdir.

Yaralı bu köyde kulken, köleyken,
Her an bayram oldu, hayat çileyken,
Gönlümüzde canla, canan bileyken,
Git demesi birdir, gel’i de birdir.

31.10.2011…Mustafa Yaralı