18
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1703
Okunma

2002 yılında babamı Almanya da kaybettim.
Gelişi uçağın kanadında tabutla geldi.
Camda gülüyordu yüzü.
Hiç bitmeyecek bir gülümseme yapıştı tinime.
Hep öyle kalacak...
buz gibiydi kucağımda
nabzı dinmiş
gülücüğü kalmış yüzünde
yurduna özlemi
hal bu ki
yürüyerek çıkmıştı evden
hüzünle binmişti uçağa
hüzünler dolusu indirdik
tabutundan musallaya
ekim soludum yine
iki bin ikiden kalan
güz yaprakları gibi
sarardım birden
boşuna mıydı
kucak dolusu sıcaklığı
bir varmış bir yokmuşsa
kocaman bir yalanı dünyanın
bulutu gözlerime sinmiş sevincin
yüreğimde çığlık dilimde başkaldırı
yine geldi güz
sökerken ciğerimi
100911denizli
5.0
100% (16)