7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1557
Okunma

Çocuk baktı güneşe,
İçine doldu neşe.
Bu kadar ışık olmaz.
Hayret etti, bu işe.
Güneş sardı çocuğu,
Aydınlattı, boncuğu,
Ona neşe vererek,
Çok sevdi, yavrucuğu.
Sarmaş dolaş oldular.
Candan sırdaş oldular.
Çocuğun adı güneş,
Şimdi adaş oldular.
03.05.2007
Tarık TORUN
AŞKIN COĞRAFYASI
"Mekandan Kalbe"