Bir dostum varıdi oda el oldu Her anım gönlümde bir damla oldu Ellerim şaşırdı saçım ağardı Dostlara sitemin tam zamanidır
Gözlerım gülmeyi çoktan unuttu Şimdi ağlamanın tam zamanıdır Kayboldu dostlarım başka yol tutdu Dostlara sitemın tam zamanıdır
Dünya zından gibi hiç barındırmıyor Kadehler insaf et hiç avutmuyor Yaratan canımı neden almıyor Ecele sitemin tam zamanıdır
Duyulmayan sesim yere karışır Akar’da’gözyaşım sele karışır Yüreğim kopar’da’ dile karışır Feleğe sitemin tam zamanıdır
Yildiz Emine Yilmaz
Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Dost.. İnsanın güvenip, inanılan, siz anlatmadan sizi anlayan ve hiç düşünmeden rahatlıkla arkanı dönebileceğin ve zor zamanında sırtını yaslayabileceği kişi. Bu yüzden insan ömründe az olan, kıymetlimiz-değerlimiz.
Lakin ve maalesef öyle bir hale gelindi ki ve ne çok tükettik herşeyi. Değer denilenleri bile.. Tüketirken tükendik farkında olmadan. Eskitirken eskidik. Hayatta yapmaz, dostum o denirken gördün ki sen gibi değil, umduğun başka gördüğün-yaşadığın başka. Bitmez denilen dostluklar da biter oldu, eski denilen, eskindendi denilir hale gelindi. Heyhat!...
Ü.Y. Oğuzcan'ın dediği gibi; "... meydana çıkalı asıl çehreler aydınlanmaz oldu artık geceler yalanlar tükendi, indi maskeler birer birer bitti dost bildiklerim
korkar oldum bana " dostum " diyenden yoksa yok olandan, varsa yiyenden ne onlardan eser kaldı ne benden beni benden etti dost bildiklerim..."
Ve.. Bilinen bir öyküyü paylaşmak isterim izninizle. Uzun ama bir o kadar ibretlik özel güzel ve çok sevdiğimdir.
"genç adamın biri, dermiş babasına her gün; 'benim de dostlarım var, sendeki dost gibi' baba, itiraz eder, olmaz öyle çok dost, hakikisi belki bir, belki iki, fazlasını bulamazsın gerçek, hakiki... devam eder durur konuşma...
aralarında başlar bir tartışma, karar verirler bir sınava, dostun hakikisini anlamaya... bir akşam bir koyun keserler, ve koyarlar çuvala.
baba der ki oğluna, 'hadi al bu çuvalı, şimdi götür dostuna'.
çuvaldan kanlar damlamakta, sanki öldürmüşler de bir adamı, koymuşlar çuvala, dıştan böyle sanılmakta. delikanlı sırtlar çuvalı, gider en iyi bildiği dostuna, çalar kapıyı.
o dost, bakar ki bir çuval, hem de kanlı, kapar hızla kapıyı delikanlının suratına, almaz içeri arkadaşını, böylece tek tek dolaşır delikanlı, kendince tanıdığı, sevdiği dostlarını.
ne çare, hepsinde de sonuç aynıdır. evlat geriye döner. ama içten yıkılır...
babasına dönerek; haklıymışsın baba ' der. dost yokmuş bu dünyada ne sana, ne de bana. baba 'hayır evlat 'der, benim bir dostum var bildiğim. hadi, çuvalı alda bir kerede git ona. genç adam, çuvalı sırtlar tekrar. alnından ter, çuvaldan kanlar damlar... gider, baba dostuna. kabul görür, sevinir.
o dost, delikanlıyı alır hemen içeri. geçerler arka bahçeye. bir çukur kazarlar birlikte, çuvaldaki koyunu gömerler adam diye, üzerine de serpiştirirler toprak. belli olmasın diye dikerler sarımsak... genç adam gelir babasına; 'baba, işte dost buymuş' diye konuşunca, babası; 'daha erken, o belli olmaz daha. sen yarın git o'na, çıkart bir kavga, atacaksın iki tokat, hiç çekinmeden ona, işte o zaman anlaşılacak, dostun hakikisi. sonra gel olanları anlat bana...' genç adam, aynen yapar babasının dediğini, maksadı anlamaktır dostun hakikisini, babasının dostuna istemeden basar iki tokadı!
der ki tokadı yiyen dost; 'git de söyle babana, biz satmayız sarımsak tarlasını böyle iki tokada'!
Şimdi, günümüzde kaldı mı böyle dostlar, dostluklar!? Kimbilir...
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz