Düşersin. İnsansın, düşersin elbet. Kimler düşmedi ki!
Ama sen, düştüğün yerden kalkmayı öğreneceksin.

Etini satana değil, ruhunu satana kahpe denileceğini asıl
İbnelik denildiğinde de, aynı misâl ile haz avcılığı yerine
İnsanın umuduyla oynayan zavallıları anlaman gerektiğini de, öğreneceksin.

Namusun bacak arasında aran(a)mayacağını öğreneceksin.

Dindarların dindarlığından bahsetmekten nasıl kaçtıklarını
Yüzlerine övüldüklerinde ise nasılda utandıklarını öğreneceksin.
Dindar sandığın nicelerinin de nasıl kâfir, ne amansız münafık olduklarını
Şaşarak, utanarak, kızarak, küfrederek öğreneceksin! Susacaksın.

Susmayı öğreneceksin!
Seyretmeyi âlemi, keşfetmeyi sonra
Öğreneceksin sözün yetmediğini de.

Biriktirmeyi öğreneceksin ve bir gün
Ayıklamayı öğrendiğinde hayır ile şerri, işte o zaman
Ciğerin yettiğince, avazın çıktığınca, gücün tükeninceye kadar
Bedeli ne olursa olsun hem de, haykırmayı öğreneceksin doğruları.

Korkmamayı öğreneceksin.
Asıl korktuklarının senden nasılda korktuklarını, gülerek öğreneceksin.

Sövmekle, dövmekle bitmez puştu yeryüzünün, öğreneceksin.

Aynı hataları tekrar yapmamak için
Yalnızlığın kahreden belasından kurtulmak adına
İnsan olabilmek derdinden, öğreneceksin, zor olsa da

Öğreneceksin, elin mecbur, öğreneceksin elbet…

Hem korkma boşuna, güzeldir öğrenmek, tadını çıkar
Utanma, insan öğrenir, değişir, gelişir yine öğrenir
Öğrendikçe öğrenesi gelir insanın. Öğren sende.

Gerçekten sevmenin ne olduğunu öğreneceksin şanslıysan.
İşte o zaman, sen gerçek bir insan olursun değerli dostum.
Öğrenmenin bittiği an, zaten öldün demektir.

Öğrenemezsen, yaşamadın sayarım…


01.50 – 26 Ekim 2011 İstanbul