Olay örgüsü acımasızdır, akıp giden zaman içinde bencildir de,
Bizlere danışmaz, ne olacağı konusunda ip ucu bile vermez de,
Yine de ayrılmaz, hep yakamızdadır; az gideriz, uz gideriz ama,
Dere tepe düz gidemeyiz, olay örgüsü engeldir önümde bana…

Zaman akıyor, olay örgüsü orada yaşananlarla birlikte gidiyor,
Sonrasında yapılacaklar konusunda hiçbirimizle ilgilenmiyor,
Birini asıyoruz ötekini kesiyoruz, kendimizi sürekli engelliyoruz,
Dünya halidir bu diye yaşanacakları sonraki dünyaya erteliyoruz…

Kuş cennetine bakıyorum da, acaba ben de bir kuş mu olsaydım?
Öyle olsaydım annemin kursağındaki balığı severek alır mıydım?
Kuş olmadan buna karar vermek kolay değil, kuş olmaksa imkansız,
İmkansızlıklarla işimiz olmadığı için geldiğimiz arena da anlamsız…

Ağaçlar, otlar, vs… hepsi güzel ama sadece seyretmek için var onlar,
Ben ne istiyorum? Bana ne vermek istiyor seyrettiğim arenada olanlar,
Kimsenin böyle bir derdi yok aslında, beni kendimle bırakıp gitmişler,
Ne yaparım, ne düşünürüm, hangi hayallerle avunurum, düşünmemişler…