’Yaratmak’ kelimesini günlük konuşmalarda kullanmayı sevmiyorum,
Çünkü bu kelimenin Rabb’ime has bir sıfat olduğunu düşünüyorum,
Böyle olduğunu düşünsem de demek ki ben de kullanabiliyormuşum,
İnsanlarda gördüğüm bazı garabetleri başka türlü ifade edemiyorum...

Herkes Rabb’imin kuludur, çeşitli özellikleriyle değişirler, benzemezler,
Kimi yeteneklidir kimi yeteneksiz, uzun anlatımlar için sayfalar yetmez,
Kimi sanatçıdır kimisi sıradan işçi, yahut farklı özellikleriyle vardırlar,
Birileri ötekiler gibi olmak isterse bundan kendi kişilikleriyle zarar alırlar...

Benim görüşümü soran yok ama yine de diyorum ki cümle aleme buradan:
’Behey sersem, önce kendin ol, sonra da Allah’a kul, ne anlarsın taklitten?’
Desem de beyhude, bu satırları herkes kendisine göre anlamlandıracaktır,
Kendisi gibi olmayı beceremeyen yine taklitlerle onure olmaya çalışacaktır...

Adam adam olsun, rahmetli babamın dediği gibi, eşşek olarak kalmasın bence,
Eğer eşşek olmaya devam ederse herkes binmeye devam edecektir semerine,
Kendi kimliğiyle ve yetenekleriyle var olabiliyorsa bence onun adı ’İnsan’dır,
Taklitlerle yaşamaya devam edene yakışan sıfat da yine sözlüklerde saklıdır...

Velhasılı kelam ben derim ki hayat kısa, değmez oyunlarla vakit geçirmeye,
İnancımızı ve yeteneklerimizi yaşayabilmek için ciddi insanlar olalım ilk önce,
Oyunlarla kaybedilecek vaktimiz yok, zaman su gibi akıp gitmekte, duyana,
Allah ne olduğunu sormuyor, hangi amellerle oraya geldiğini soruyor kullarına...