Yine kara günlerden biri yaşandı
Zelzeleyle sarsıldı Van’la Erciş’im
Şehidin acısını sindiremeden
En büyük felaketi gördü Erciş’im

Yedi katlı binalar toz duman oldu
Dağlar taşlar yıkıldı yerle bir oldu
İnsanlarım afetle perişan oldu
Toz toprak yığınına döndü Erciş’im..

Bir yanda can pazarı bir yanda telaş
Elle kazma kürekle ecelle savaş
İnsanlık için beraber kürt türk laz dadaş
Har ateşle tutuşan küldü Erciş’im

Bir çok hane mesken balçık topraktan
Çimentosuz demirsiz sanki kağıttan
Yüreğimiz yanıyor acı ağıttan
Acıyı bağrımıza sürdü Erciş’im..

Sokaklar insan seli çığlık çığlığa
Uygun mu bu binalar böyle bir çağa
İki çift lafın varsa söyle be ağa
Yüreğimiz seninle yandı Erciş’im..

Anasız babasız kaldı yetim çocuklar
Sevgiyle tütüyordu söndü ocaklar
Bebelerinden yoksun artık kucaklar
Yine yasa boğulduk senle Erciş’im..

Niceleri kaybettik kayıp yitirdik
Üç kuruş kazanç için binalar diktik
Depremle yaşamayı öğrenemedik
Bir güzel memleketti candı Erciş’im..



Böyle bir acıyı bir daha yaşatmasın bizlere rabbim.Hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet yaralılarımıza acil şifalar, evsiz barksız kalanlarada sabır ve metanet diliyorum..Saygılarımla..

Şair:İsmail Kurt
24.10.2011