Ne söylense
Akıl ve sırra erişmek için umutla beklense
Her lahzanın şevkiyle gönül ihsanı dile gelse ve hasredilse
Hiç kimseye buğuz edilmeden, halin dilinden aşkın firkatiyle bir yol görünse


İnsan ihsandır
Kulluğun inşası için umut içinde ki candır
Vuslat niye en müthiş heyecandır, akıl sahibi için sınavdır
İradi olmak haktır, farkı fark etmeyen ve bizar olan zavallı bir insandır


Mizanı şehreyle
Nefsinin zerk ettiği ne varsa tahkik eyle
Zafiyetlere sakın meyletme, umutsuz olmak için cehdetme
Rahmet ve mağfiretin sahibinden kat a yüz çevirme, vicdanını iyi dinle


Sabinin feryadı
Anne yüreğini dağlar ve gözyaşı akar
Baba vakar içinde neticeyi anlamak için sessizce bakar
Gönlünün feryadını bastırmak adına, sebat eylemeyi edebi hali sayar


Mahzun soluk
İçinde beslediği umutlar ne kadar soluk
El değmemiş burukluklar ne derin içli bir suskunluk
Sabır içinde diriliş ve silkiniş şevkin pervazlarında ki ulvi konuk


Tenler eriyor
Bedenler paramparça ediliyor, seyrediliyor
Arlanmak kimler için en nadide nutuk, kim hakikati gözetiyor
Geçmiş zaman sükûnet içinde sesleniyor, ibretler önümüze seriliyor


Akıl duruyor
İzan sanki çaresizliğe mahkûm ediliyor
Peki, ruh hangi vicdanın senasında inliyor ve anı bekliyor
Yaşanmayan aşk nasıl dillerde geziyor, hal libassız resmediliyor


Ey Rabbim
Yalnız senden yardım diler ve bekleriz
İradi olmaya kadir olmayan azmimizin mahcubiyetiyle ağlarız
Zamanın içinde yanan ve dağlanan canız, ne vakit el açsak muhtacız


Sevda sanki yitik
Buğuz edilen ve lanetlenen sanki bizlerdik
Tefrika içinde lime lime edilmeye yüz tutan milis derdindeydik
Hangi dilin rengine girdik, kalbi olmaktan arîleştik, elhak iltica ettik





Mustafa CİLASUN