Gözleri zeytin karasıydı kiminin
kiminin deniz mavisi
elaydı kiminin
kiminin zümrüt yeşili
günahları çocuk günahlarıydı
gençlik eksiklikleriydi eksiklikleri
ne affettirmelerine fırsat tanıdın günahlarını
ne kapatmalarına eksikliklerini

Bir sorun varsa eğer
neden halletmiyoruz aramızda
bu hayatın manasızlığını biliyor
ona mana katabilmek için çırpınıyoruz
ve sen her seferinde
ölümlerle parçalıyorsun


-Tanrım, neden bizi
çocuklarımızla vuruyorsun?-


Sana isyan etmiyorum
biat etmedim ki isyan edeyim
ama merak ediyorum
eğer varsan, niye çocukları öldürüyorsun?

Acıyı biliyoruz
acılarla parçalandık
ama her acıyı da
bilmek zorunda mıydık?


-Tanrım, var mısın bilmiyorum
eğer varsan, bana bu şiiri neden yazdırıyorsun?-


Rüzgârın taradığı
başak sarısı saçları vardı kiminin
kiminin kehribar, kumral
at yelesi gibi parlayan
kuzguni siyahtı kiminin

şefkat isterdi bakışları
anne göğsünde okşanmak başları
neden kırıyorsun bileklerini annelerin
çocukları neden öldürüyorsun?


-Tanrım, neden bizi
çocuklarımızla vuruyorsun?-


Seni ve çocukları düşündüm tanrım
derin bir acı
ve ruhumuzda uzun zaman çınlayacak
kederli bir çığlıkla
onları sana emanet ediyoruz

Eğer varsan, diyorum ki

hayatta onlardan esirgediğin şefkati
hiç olmazsa gittikleri yerde esirgeme
ve tanrım, artık n’olur çocukları öldürme…


-Güvercinlerle ve cenazelerle
sessiz çığlıklarla yürümeyelim...





A.İlayda BEYDEMİR