El atıp başaramadığımızda,
Zorluklarla karşılaştığımızda,
Umutlarımızı kaybettiğimizde,
Marifet değilmiş pes etmek...

Ne hayata küsmeliymiş,
Ne canından bezmeliymiş ,
İnadına ayakta kalmak için,
Mücadele vermeliymiş insan...

Canını dişine takıp,
Yarınlara umutla bakıp,
İçinden karamsarlığı atıp,
Dim dik durmalıymış insan...

Doğrudan sapmadan,
İnancından kopmadan,
Kimseye yaslanmadan,
Direnmeliymiş insan...

El aleme bel bağlamadan,
Aciz kalıp ağlamadan,
Yolum uzun diye korkmadan,
Azimle yürümeliymiş insan...

Hakkına sahip çıkıp,
Gerektiğinde susup,
Gerektiğinde tüm gücüyle,
Haykırmalıymış insan...

Altmışıma adım attım,
Belki bilmeden hata da yaptım,
Ama sabrımın sonunda,
Ben de mutluluğu tatdım.

Haddim olmadan dostlara,
Yorulup yaşama kızanlara,
Kadere kısmete sayanlara,
Bir hatırlatma yaptım..
AF OLA....

ÇİMDİK 19.10.2011