Ruhum…!
Canım eşsiz Yakup’um,
Oğlumuza gidiyorum,
İkimizin olan nadide,
Kevser suyu gibi berrak,
Oğlumuz biliyorum ,
Seninde arzundu yanımızda olmak,
Gururu paylaşmak,
Canım biricik eşim
Sen benim pişmanlık duymadığım,
Kararlarımdan nadide birisin,
Benim…!
Her sözüme anlayış göstermen yok, mu,
İstemeden yaptığım hareketler ’den ,
Ruhum affına sığınıyorum…
Oğlumun sevgisini
Bölüşmek istemedim,
Biliyor musun arabada müzik açtılar,
Hepsi kederli pişman olayım,
Diye seçilmiş
Dinlettiriyorlardı,
İşte o an…
Keşke ben ne büyük hata ettim dedim,
Niye gelme, gelme dedim,
Ruhuma yine hata ettim,
Kara sevdam hırçınım biliyorum,
Beni böyle kabullendiğin için ,
Sana ne kadar sevgi göstersem az gelir,
Seni sevdiğimi …!
Anlatmak için ne kalemler yeter ne kâğıtlar,
Seni kendimden çooooook ’’ SEVİYORUM.
Kalbini ver deseler hiç düşünmeden,
SENİN…!
Yoluna ölmek için veririm
Aşkım kara sevdalım benim YAKUP ’ UM…!

HAVVA KALKAN
22.06.2007
Saat.18.45