Demin güzel bir şiir yazıyordum ama yine teknolojik darbe yedim,
Bitirmek üzereydim yardım derneğinden mesaj geldi, merak ettim,
Bir göz atmak için faaliyete geçtim, sayfalar birleşivermiş hemen,
Son zamanlarda böyle oluyor, teknolojiye alışamadım hala ben...

O güzelim şiir sayfası kayboldu, ben de kalakaldım ortada, lakin,
Yazma aşkı öyle bir arenadır ki o durmaz atıl olarak, amma velakin,
Yine de canım sıkıldı, şimdi de klavyede bir kıl gözüküyor gözüme,
Ona kafamı takmak üzereydim ama alıp bıraktım mendilin üzerine...

Az sonra yürüyüşe çıkmak istiyorum, daha da artırmam lazım bunu,
Yaş ilerledikçe vücut da ilerliyor, önlemek lazım zamanı varken bunu,
Hayatın kendisine bayılmıyorum ama kendimi seviyorum, korumalıyım,
Önce güzel bir yürüyüş yapıp sonra da yolda alışverişimi yapmalıyım...

Bugün hava iyi gibi, yağmur sona erdi, güneş de var, dışarı çıkarken,
Kedilerin mamasından da almalıyım yanıma, dün çıkamadım tembellikten,
Acıktıklarında ne yaptılar bilemiyorum, kızım, ’Ot yesinler!’ dedi ama,
Ben onlara kıyamıyorum, onlara da yem almalıyım alışverişten sonra...

Sırtımın ortasına bir ağrı saplandı yine, onun hep hazır tarafı zaten,
Hemen saplanıveriyor, ben birazcık olsun kendimden uzaklardayken,
Savunmasız arenada herkes at koşturabilir, sırtıma sahip çıkmalıyım,
Yürüyüşten sonra eve döndüğümde bir müddet kanepeye uzanmalıyım...