yorgun bir şiir bu...
matem gibi sus tutmuş
zifiri vakitlerden
biraz pas biraz buz
birazda aşk tutmuş
yorgun bir şiir bu
gecede asılı
sebepsiz suçsuz
eylülden yas tutmuş
yıldızları eksik ardı sıra
parça parça kayıplara durmuş
yüzüne bakacak ne hal
ne haline bakacak zaman
sessiz vurgunluğuna
durgun bir sızı bu şiir
gelip geçer yollar üstünden
içine çekersin bir ahh
güne değmiş
bir ucu yanmış bir şiir bu
alacasında bir düş gömülür
seni yorgun beni yorgun
gece gece...inadına
aklımdan geçerken
hece hece yürüdü izlerinde bu şiir
yine imkansıza yine imkansızca
kelimeler çıkmazında...
suçsuz bir şiir bu
gün doğurur uzaklardan kıyılarına
gölgen asılı dünden durulur şafaklarında
suskunluğu dert eder zaman susturulur çığlığında
derin bir deniz ortası giden gemilere takılır fikrim
üstüme her alışım üşüyen yalnızlığın rengi
martı kanadından düşmüş mavilere yazı bu şiir
biraz ıslak biraz tutsak
sarmaş dolaş yüreğin bu şiir
vakti geçmiş bir hüzün birikir
içini döker ...döker de durulur
fırtınasından geçtiğim bir şiir bu
omuzlarımda ağırlığı hep
yine yazamadığım
yokuş yokuş gitmelerim bu şiir
...