Bilinmek istedin, halkı yarattın,
Et ile kemiğe, bürünen sensin,
Zatı’nı gizleyip, sonra arattın,
Sır iken aşikâr, görülen sensin.

Âdemleşip cennetlerde dolaştın,
Cinsi latif Havva oldun ulaştın,
Kendi yasağına kendin bulaştın,
Nihayet oradan sürülen sensin.

Soğuk kışa, ayazlara dayanıp,
İlkbahara gelin gibi uyanıp,
Aslın birken, bin bir renge boyanıp,
Türlü rayihalar sürünen sensin.

İradenle birleşince kudretin,
İnsanda göründü sübut suretin,
Sıfatlarla zahir oldu rüyetin,
Verende, vermekte, verilen sensin.

Muhammed yüzünden, senin indinde,
Sevda oldun yüreklere sindin de,
Maşuk oldun, aşığına, bindinde,
Gönlüne gönülden örülen sensin.

Maksat birlemekse canı cananı,
Araç eylemişsin, dini imanı,
Her zaman, her lahza vuslat zamanı,
Erende, ermede, erilen sensin.

Evvelde ahirde zahir batında,
Tevhitle bir olur, ulu katında,
Vacibi vücutsun, haddi zatında,
Yarılıp sarılıp, dürülen sensin.

Bir tek vücut iken Zat’ı şahane,
İnsanlar ad oldu, eşya bahane,
Yaralıyım dersin, bundan bana ne?
Öldükten sonrada, dirilen sensin.

06.10.2011…Mustafa Yaralı