Eskiden türküler Çarşamba’yı sel aldı derdi ben de öyle sanırdım,
Şimdi de Antalya’yı sel aldı dediler ve ben yine buna da inandım,
İnanmak zorundaydım, çünkü gözümün önünden akıyordu onlar,
Yine hep derlerdi ki; ‘Ağaç dikmen lazım, akmaması için sular.’…

Antalya, memleketin güneyi, hem sıcak hem de verimlidir toprak,
Demek ki ağaçlar da sıkça vardır, akan suları içinde toplar toprak,
Böyle olduğunu bildiğim için Antalya’yı sel bastığına inanamadım,
Zaten ben orayı şimdiye kadar görmedim, kendime inanamadım…

Kendim görmedim, görene de sormadım, Antalya’da ağaç var mı?
Varsa dağılımı nasıl, kökleri suları içine çeker, selden korumaz mı?
Sanırım o suyu çekecek ağaç bulamadı sel, aktı da aktı, özgürce,
Evi barkı da bastı, içindeki insanlar bunca sorumsuzlukla yüzerse…

Yüzmek dedim de aklıma geldi, Antalya’ya yüzmek için gidiyorlar,
Artık denize gitmek gerekmiyor, sokak aralarında bunu yaparlar,
’Antalya’yı sel aldı!’ sözü de tarihe geçer bu uygulamadan sonra,
Bizim için değişen yoktur, deniz de olsa yüzdüğümüz sel de olsa…