Gökyüzünden Dünya ’ya bakakalmış bir siyah melek.
Sadece izlemiş olup bitenleri şaşkınlıkla.

Binbir insan görmüş; Kalbi yalanlarla dolu.
Kime, hangi yalanı attım diye düşünüyorlarmış.

Devletler görmüş; Monarşi ile yönetilen.
Ve halkın bundan bi-haber olduğunu anlamış.

Aşk, sevgi görmüş; Sadece çıkarlardan ibaret.
Kim kimin ırzına geçerse , parasını yerse...

Çocuklar görmüş; Ağlayan.
Savaş, açlık, yoksulluk dolmuş Dünya ’da.

Düşmanlar görmüş; Bir hiç uğruna ölen insanlar.
Kim ? Kimin için ? Ne için ölüyor !?

Şirketler görmüş; Yeşili yok eden.
Binalar görmüş; Gökyüzüne uzanan.

Gökyüzünden Dünya ’ya bakakalmış bir siyah melek.
Ve kalbi karanlıkla dolmuş...

Gökyüzünden Dünya ’ya bakakalmış bir beyaz melek.
Sadece izlemiş olup bitenleri şaşkınlıkla.

İnsanlar görmüş; Birbirine güvenen.
Doğrudan ayrılmayan, doğruya sürükleyen.

Devletler görmüş; Halkına eziyet etmeyen.
Herşey vatan için diyen...

Aşk, sevgi görmüş; Ölümüne sevilebilecek.
Saygılı ve birbirine bağlı insanlar.

Çocuklar görmüş; Çocukluğunu yaşayan.
Birinin elinde oyuncak araba, diğerin de oyuncak bebek.

Düşmanlar görmüş; Artık var olmayan.
Herkes dost olmuş birbirine Dünya ’da.

Şirketler görmüş; Ağaç diken.
Binbir çeşitte ormanlar üretmeye çalışan.

Gökyüzünden Dünya ’ya bakakalmış bir beyaz melek.
Ve kalbi aydınlıkla dolmuş...