Aldandım


nasıl sevdiğimi anlatamam
anlayacağın kelimeleri henüz yazmadım
o küçük bebek hiç büyümeyecek sandım
aldandım
ağlamak çare olmadı
hatıralarla yaşamayı kendime öğrettim
içimin titrediğini kimse bilmedi
anlatamadımda duygularımı
hepsi bana aitti özeldi
göğsümü yatak yaptığın günler
badi badi koşup boynuma doladığın
o minik kollar hep kalacak sandım
aldandım
hani o el sallarken ilk veda
yüreğimde bir yara oldu sızlayan
nasılda geçmişti zaman acımasız
bitmişti ,artık sensiz sabahlara uyanmak
alışmak zorunda olduğum gerçek
sensiz odanın önünden geçerken sessiz
özlesemde acı çekmeyi öğrendim
ve alıştığımıma kendimi inandırdım
aldandım
şimdilerde her ıslak şey gibi kurudu
sertleşti bir garip oldu yüregim
inkar ettiğim yalnızlık yanıma çöktü kaldı
sabahları çeker giderdim erkenden
ama akşamları sensizliğe dönmeye alışamadım
her kapıyı aralayışımda canım yanıyor
içim bir tuhaf unuturum dediğim aklıma geliyor
ne kaldı diye düşünüyorum sorular sorular
tek cevap o yok ve şimdi hasret o kapının ardında
hayat başladığı gibi gider çoğalarak mutluluk
aldandım.........
şimşek acar (samasya)

Sevgi karşılıklı oluyor, nasip değilse de olmuyor, şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.