Bak ey güzel kardeşim! Bilemem nedir derdin?
Adını duyurmak mı, dikkât çekmek mi yâni?
Öyle ise tezgahı doğru pazara serdin!
Her kime dokunduysa meşhur etti bu fâni!
Kem söz kullanmadıkça her hiciv bana uyar
Yakında şöhretini Ufo’lar bile duyar!

Keskin nişancıyımdır, işim nokta atışı!
Ben kara gürültüye çalı dibi taşlamam
Güler yüzlü biriyim, hiç sevmem kaş çatışı
Köşeye sıkışınca hakârete başlamam
Korkma! Rencide etmem, sen râhat tut içini
Ben böyle bir adamım, yok nedeni niçini

Bu sefer demişsin ki bana ’eyyam ağası’
Tanıyor musun beni, ne yalanımı gördün?
A kış günü üstüne yaz yağmuru yağası!
Yanlış tuttun ölçüyü, kâfiyeyi ters ördün
Şiirinin sonunda güyâ gönül almışsın
Sabah oldu günaydın, birazcık geç kalmışsın

Hiciv yazarım evet, o da bir şiir türü
Ne kötü söz kullanır ne de söver sayarım
Derim; ’dön yanlışından, gel doğru yolda yürü’
Kolayca sinirlenmem, aslâ kaçmaz ayarım
Ne kafa göz yararım, ne dökerim al kanı
Mütevâzıyım, sevmem burnu fazla kalkanı

Bilirim ki nâziktir insan kalbi sırçadan
Acabâ kırar mıyım? Diye duyarım tasa
Dilerim ders alırsın bu yumuşak fırçadan
Aksi halde sırtına iniverir bir asa!
Korkma korkma şakaydı, karartmadım gözümü
Ama bil bundan sonra esirgemem sözümü

Bu hicivin adresi gâyet açık ve nettir
İster bitir bu işi, istersen devâm ettir.

.