Sustukça bulut yağarsın
Araf’ ından Araf’ ıma
Cennet çoğaltmaz
Cehennem azaltmazla düğümlenir
Kaç kez sorulur mesafe
Kaç kez yorulur adımlar sırrına
Ve karanlık ışıtan gerçek tenhasına


Kuzey konseyli baron
Konuştukça rüzgârlanırsın bağrımda
Aklını yitireli beri kutbun arzında
Sol cebinde saklı durur güney güneşi
Sıcağını kaybetmiş bekâretiyle


Yıllar var göz koyağından
Okyanus çekileli
Esneyişinde simsiyah yorulur bedenin
Kor olur küle sevdalı ürperişlerin
Ölüm hevesim can suyundan sorulur
Sen vurdukça örse
Kızdıkça kızılı gururun


Aktıkça
Başım göklenir göğüne


Bir damla diker
Bir tek damla
Bağırda dağlandırmaya
Gömgök yarayı


Yeter sonsuzca seni yaratmamaya
İçimde buzdan mermi çekirdeği
Ve boş kovanı ölmeyi imlerken …
Öğretir bilinmeyeni
Sabrın, kendine büyüten gerçeğini.../








Şükran AY