Miniğim fazla kilo aldı, artık duvarın üzerine atlayamıyor,
Oraya bıraktığım mamaları da ancak yavrusu yiyebiliyor,
Sabah indiğimde mamayla suyu yere bırakmaya başladım,
Yavrusu da indi, birlikte yemelerini seyretmeye başladım…

Minik artık doğum yapmak üzere, beş tane daha geliyor,
Sanırım anneliği sevdi, o da artık bu sayıda ısrar ediyor,
Geçen sefer de beş tane doğurdu ama yanındaki bir tane,
Onları izliyorum ama bilmiyorum ki öteki yavrular nerede…

Miniğimin kocaman yavrusu hala memesinden emiyor ama,
Götürdüğüm mamaları da öncelikli olarak o yiyor, oysa ana,
Karnında bir sürü yavru taşıyor, annelik böyle bir hikayedir,
Annelik her hal-u karda yavrusunu önceleyen bir hikayedir…

Onlar doydular mı bilemiyorum, komşularımla aram açılıyor,
Apartmanın yöneticisi inat etti, artık çiçeklerimizi sulamıyor,
Onu da ben yaparım ama o konuda kendime güvenemiyorum,
Sulayayım derken dikenlerin üzerine düşmekten korkuyorum…

Miniklerden nereye geldik, hayat böyle arena değil midir zaten?
Hayat çıktığın noktada kalmayacağın maceranın adıdır ve sen,
Onun içinde yer alırsın ama nasıl süreceği bilgisi sende yoktur,
Öğrendiğinde iş işten geçer, belki sevabın belki günahın çoktur…