İ N S A N

Hey gidi yaşlı dünya,gelen toprağa gitti,
Ati de kalan mana,insan tek kelime idi.

Yoksa yükün çekmezdi,etten oluşsa insan
Tenin neye yarar ki,sana şekildir manan.

İnsan denen mahlukat ete kemiğe girdi
O’na en güzel şekil,Yaradan suret verdi.

Farzet ki insan değil;bir vahşi mahluktasın.
Rabbine el açıpda bir duaya muhtaçsın.

Oysa ki orman senin,deniz senin çöl senin.
Hiç umrunda mı sanki,senden önce gidenin.

Bir ağu düşse kalbe sadece açlıktandır.
Bir canı paramparca ancak birkaç lokmadır.

Öyle bir düzen varki sana şer gelen vahşet
"Denge "dedikleri an,Rabbinden bir işaret.

Kara bakar gözlerin,kapkara ormandasın
Oysa hiç idrakin yok,Rabbinin yolundasın.

Dağlar taşlar gibisin O’nu zikretmektesin.
Din,sana değil amma,cennetlikte değilsin.

Hayvandan da aşağı denen ayeti oku
Ey!en şerefli varlık,yücedir insanoğlu.

Uçsuz bir ormandasın ama güç sende değil.
Her nefesin bir fırsat hayatın sonsuz değil.

Tevhidi yaşamaktır ömrünün risalesi
Koy başını secdeye imanın belirtisi.

Bir farkın olmalıdır,ben kimim? diye, sorman
Uzun bir yaşam sanma,ancak bizedir zaman.

Her anı yaşar iken son deminde olmalı.
Doydum sana ey dünya,gözlerin kapanmalı.

Ali Işık_04-10-2011