Yaşıyorum yine geceyi baştan sona

Gözyaşlarımı biriktiriyorum ay ışığında

Ve yine senin hayalinle yıldızları avutuyorum

Hani bir söz vardır ya bendeki seni yaşıyorum

Bakışlarım her seferinde gölgene çarpıyor

Kanıyor, gözyaşlarımın hesabını soruyor

Bana kalan aşkını söndürmüyor da küllendiriyor işte

Bir şey daha var aslında sevgilim;

Ben sensiz üşüyorum ya için ürperiyor mu?

Aniden seni haykırarak uyanıyorum ya kulakların çınlıyor mu?

Sen bir başkasına “seni seviyorum”u her deyişinde ben ölüyorum

Ölüyorum ya ben ölürken kalbini acıdığı oluyor mu?

Ah be sevgilim bak yine şiirine gözyaşım düştü

Tenine ben değdim mi, gözyaşım sana geldi mi?

Ben onun içinde sana olan sevgimi taşıyordum

Toprağa sürüklendi sevgim senin sayfandan

Öyle mi uzaklaştım ben de hayatından

Bak sevgilim toprak yeşerdi tek damlayla

Sen geri dönmedin bin bir damlada

Söylesene şimdi ben mi çok körüm hâlâ

Yoksa, yoksa sen mi bu kadar nankörsün esasında.


ZEYNEP BAKİ