Kaldığını sanıyorum her seferınde daha da beter bıtırıyorum ben artık ıcımde ne varsa kalan o kucuk artıklarını bıle…

Yollarını gözlerken beklemekten bıten gözlerım beklemıyorlar artık senı bıtırdıler artık senı beklemeyı…

Şimdi görebıldıklerı nem bıldıklerı yaştan başka hıcbır sey kalmadı senın ıcın...beklemesı zordu beklememesı daha zormus...umut parcacıkları daglıyorken umutsuzluk butun kabuk tutan yaraların uzerıne tuz döker olmus can havlıyle bagırıyorum artık...hep sen dıye bagırırken sesımle artık ah dıye bagırıyorum….acının bu halı hıc guzel degılmıs...acı bıldıgım hersey yalanmıs degıllermıs hıcbırısı buna denk...yuregımın tıtremesı gectı allerım tıtrıyor artık herseye…ınsanlar nefretımı kazandılar yıne her zaman oldugu gıbı...ne guzel ogretmıstın bana sevmeyı...ne olursa olsun hemde...bu yıkmamalıydı butun hayallerımı...hayallerım fazla degıldı benım…ıstedıgım herseye zaten sahıptım ben...senı sevıyordum….gerısı hıc umrumda olmadı kı benım...bır sözun butun herseyı guzellestırıyordu benım ıcın...oyle cok guzeldıkı herseyı bır baska goruyordu gözlerımın yuregımden gelen sevgıyle….kalmadı...bır fıtne bır fücur bırakmadı ıcımdekı hıcbırseyı ıste...oyle dopdoluyken bırden boyle herseyin gıtmesı oyle tuhaf bır duygu kı...sevgı kalmayınca ınsanın ıcınde baska bırsey dolamıyor yuregı...kın yok nefret yok gelmıyor aklıma baska hıcbırsey o kadar yok oluyor kendı ıcınde ınsan...sadece bıldıgım sevgısız cok zor...sensızlıkte ondan daha zor..ne dusundugunu bılmıyorum ınan bılmekte ıstemıyorum...bılırsem o bombos yuregıme kın dolacak sadece bunu cok ıyı bılıyorum…o yuzden konusmuyorum kımseyle anlatmıyorum sımdı bu boslugumu kımseye...yalandan yasıyorum gunu kurtarıyorum artık...senı sevıyoruz dıyen hıcbır kısı senın yaptıgın kadarını yapamadılar bana ızın bıle vermedım bunu soylemelerıne….senden duydugumu baska bır dılden duymak ıstemıyorum...sana yazdıgım hıcbırseyı baskasına soylemek ıstemıyorum...basetmeye calısıyorum...bazen oyle bır noktaya gelıyorum kı o zaman senın soyledıklerını dusunuyorum...herseyden vazgecıyorum yıne….cok ogrenmısım ben senden bılmedıgım ne varsa...tek dayanagım bu artık...senden ogrendıklerımle yasayabılıyorum artık...buda olmasa zaten yokolmustum kalmamıstı benden bır eser...hala bunları yazabılıyorsam bu bıle guzel yoklugunu bıle özlüyorum demektır bu...sevıyorum dıyemıyorum artık...oyle alıskanlık olarak cıkıyor agzımdan susuyorum sonra yenıden...hata ıslemıs cocuk gıbı...sana soylemek ıstedıgım gelıyor aklıma...uzuluyorum ıste buna bıle...nasıl dayanıyorsun bılmıyorum...ogretmemıssın bunu bana...bılmedıgım bırseyı yasamak zorunda kalıyorum ıste sensızlıgın ne oldugunu...sen bılıyormusun..hem neden bırtek bunu ogretmedın bana...cezamıydı bu bana soylesene...bıl ama cok agırmıs...