Üzerime dökülen yalnızlığı götür benden

Gül değilim.

Gül değilim ki sök gövdemde duran dikenlerini bir bir

Konuşturma, söyletme beni böyle deli deli

Batır yalnızlığıma hüzün taşıyan gemileri,

Yık köprülerini, geçmesin üzerinden başka bir aşk,

Yanlış tabelalar dursun sokağının başın da ve

Seni arayan beni bulsun.

Sende yasadışı aşk arayana bu ben bela olsun.

Türkü söylesin kuşlar

Cırcır böcekleri saz çalsın.

Sende bıraktığım aşkın üzeri

Yine sana bahşiş kalsın.

Rafta bırakalım bu ayrılığı

Hüzünler askılıkta dursun gören ceket sansın

Seni birgün sevmediğimi söylersem eğer

Bir sen hariç bunu her duyan gerçek sansın..

Hiç el sürülmemiş dağlara kuralım yuvamızı

Ağaçlar arasına bir salıncak kuralım

Kim karşı durursa aşkımıza

Salıncağa koyup uzaklara yollayalım

Geçme benden

Derdinle anılma İstanbul’da

Ne günlerdi dedirtme

Ağıt yaktırma analara

Beni sevdiğime pişman etme.

Üzerime damlayan ateşi uzak tut benden.

Yüreğinle ak yüreğime kor gibi

İşte ben o zaman yanarım senin için

İşte ben o zaman aradığın ateş olurum.

İsyan etmem ateşe yerin de olsam

Mahkumsun yanmaya ve sen

Ve sen yandıkca mahkumum ben sende kalmaya...

Şiirin Kayıt Tarihi 06.12.2010 00:12:00