Arif olan anlar, arif’in dilin,
Arif olmayana sözüm yok benim,
Kahır çeken bilir dertlinin halin,
Arif olmayana sözüm yok benim.

Kimseyi kimseden üstün görmedim,
Ömrüm bitti bir murada ermedim,
Maddiyata bir gün değer vermedim,
Para ile pulda gözüm yok benim.

Sesli konuşurum, açık yazarım,
Takiyyecilikten çokça bizarım,
Yalana, yanlışa fazla kızarım,
Kuldan saklayacak gizim yok benim.

Aç, açıkta değilim ederim şükür,
Yalan söylüyorsam yüzüme tükür,
Kimsenin önüne yapmadım sükür,
Kendime üveyim, özüm yok benim.

Kötülüğü görür, hemen yanlarım,
Gece –gündüz ah çekerek ünlerim
Sırf kendime çalar, kendim dinlerim.
Bağlamadan başka sazım yok benim

Hiç tesellim olmaz ülkümden başka,
O götürür beni ilahi aşka,
Ulaştırır beni hurili köşke
Türk-İslam’dan başka tezim yok benim

Oğuz soyundanım üç ok tur kolum,
Dostlarıma daim aşikâr halım,
Oğuzsoylum der ki; Allah’a kulum,
İnancımdan başka kozum yok benim.

26 Eylül 2011 Pazartesi