1 yıllık evli bir çift boşanmaya karar vererek Adliyeye başvururlar. Çeyiz eşyaları için evlerine bir İcra memuru gider. İcra memuru görmüş geçirmiş adam, çiftleri yatak odasına davet eder ve geçimsizliğin ne olduğunu anlamak için çiftlerle sohbet eder, bakar ki geçimsizlik tarafların annelerinden kaynaklanmaktadır. Memur duygusal dürtü ile ayrılmamalarını, bundan sonra kendilerinden kaynaklanan herhangi bir geçimsizlik olduğunda kendilerine yardım edeceğini söyler ve ayrılır. Çiftler ile İcra Memuru kanka olmuşlardır, haftanın iki günü çiftler boşanmak için memurun huzuruna dikilirler, Memur çiftleri her dinlemesinde geçimsizliğin hala anne ve babalarından kaynaklandığını anlayınca onları geri gönderir. Bir müddet geçer, memur endileşelenir, çiftler henüz gelmediler, demek ki iyi geçiniyorlar der. Bir gün gezinirken çiftlerden erkek olanına rastlar, Sorar memur herhalde geçiminiz iyi der. Erkek cevap verir, karım öldü tam 9 ay oldu ve kayınbabam beni evlendirdi, şimdiki eşim bir dediğimi iki etmiyor. Ne dersem yapıyor. Böyle evlilik olur mu, eski eşimi arıyorum der.... Gerçek bir hikaye...
Hatalı düşüncelerimiz, düşüncelerimize saygı göstermeyişimiz.
Güzel bir konuyu işleyen şiirinizi kutluyorum
Saygılarımla...