Vakit gece yarısına ulaştığında durumum değişebiliyor,
Bazen uyku hissediyorum kendimde bazen belli olmuyor,
Özellikle yalnızken kafam karışıyor, gelen uyku mu yoksa,
Davetsiz bir misafir mi, onu da anlayabilmiş değilim hala…

Gece yarısı ilerleyen vakittir, ömrün sonbaharı yahut da,
İlk kış aylarıdır da diyebiliriz, ferde göre yahut zamana,
Değişebilmektedir, bana göre gelen ağam giden paşam,
Demek isterdim ama o kadar kesin hatlarda değil kafam…

Vakit gece yarısına ulaştı, ömür de yarısına demek geliyor,
Daha söyleyememişken kelimeler geldiği yere geri gidiyor,
Beklentilerle ilgili ömrün de aşamaları demek lazımdır ama,
Onlar da saklandı benden, her biri şimdilerde başka tarafta…

Vakit ömrün yarısıdır yahut günün, gecenin; ne fark eder?
Bizlerde olan her neyse o gider at başı varlığımızla, eğer,
Kendimizde olanın bilincinde olmayan bireyler isek bizler,
Böyle gelmiş diyebiliriz bu hayatı ama böylece de gitmez…