’İnfaza düştü bir kadın sözlerinden,’
’Dili kurşun yarası ağıtlı közlerinden,’

sığıntı limanlar gibi,
kaderine kilit attı kadın,
sarı düşleri ayaza keserken,
omuz düşürdü zamana,
başakları emzirdi memeleri,
kuru dallara düştü nazı,
yuvasına muhkemdi,
ellerinde sofaların,
ayazı vardı...

sağırdı kadın,
sancısında kalp sökükleri,
uyuşuktu dili ve meramı,
basiretsiz gölge boylarında,
duvar oldu acılara...

güne küskün petunyalar topladı,
karanfil kızılı düşlerine,
çeyizine işledi muradını,
beyaz kanaviçeler sardı,
kınalı ellerine....

arsız değildi,
emekleyen umutları vardı,
saf yürek kalıntıları,
körpe nazarları,
kocaman acılara
yorgandı teninden...

zürriyetsiz bir mevsimin,
ilk çağlasıydı kadın,
al yanaklarından,
toprağa nikah kıydı,
ayakları yere basmaz
sevinçler dölledi kadın,
kurak ceninlere...

hem gider hem ağlardı kadın,saçlarından infaz edilirken zamana,
küskün petunyalar emzirdi dallarından dökülürken çiçekler...

07.10.2010