Çınlıyor kulaklarım, unutulmaz sesinle.
Sayfandaki sesleri, dinle ey hocam dinle!
Bu genç yaşta göçmene, acep kader mi desek?
Şiirlere sestin sen, verdiğin nefesinle.

Yine dönsen dünyaya, ben geldim desen bize.
Taht kurmuştun kalplere, göze mi geldin? Göze…
Hem ağlasak, hem gülsek, işte Erbil bu desek.
O güzel yorumunla, getirsen bizi dize.

Unutmak mümkün değil, yaşıyoruz sevginle.
Yazmayı senle sevdik, dinlemeyi seninle.
Yetim kaldı şiirler, yoksa öksüz mü desek?
Aydınlattın bizleri, dolup taştık bilginle.

Ey gidi Erbil hocam! Dönülmez yol saptığın.
Kalemdi, mikrofondu, ölesiye taptığın.
Şakayı severdin sen, yine şaka mı desek?
İnanmak çok zor Efe’m, şaka mı bu yaptığın?

Bakma sen kardeşine, rahat uyu yerinde.
Mevla’m böyle istemiş, yer açsın cennetinde.
Cennet olsun mekânın, iyi kötü ne desek.
O kapıyı açması, rabbimin kudretinde.

MEHMET FİKRET ÜNALAN


Geçtiğimiz hafta içinde kaybettiğimiz, İzmirli şairlerimizden, seslendirme sanatçısı, dost insan Erbil Efe DENGEL’e ithaf olunur.